شاید فردایی نباشد

دلتنگم شبیه غربت مهاجری تنها و بی پناه ؛ درمانده ام شبیه پرستویی گیر کرده در طوفان شن ؛ نگرانم شبیه مادری بر بالین تب دار فرزندش ؛ ترسیده ام شبیه کاروانی گم کرده راه ؛ نا امیدم شبیه خلبانی که از کابین نقص فنی را اعلام می کند و می داند هیچ چاره ای نیست ؛ تمام دل نگرانی های منفی را به یک جا تجربه می کنم وقتی می دانم و یقین دارم که تو را اشتباه برگزیدم و باید رهایت کنم .... من طاقت دوباره ی شکستی دیگر را ندارم ... تمام می شوم باور کن ... شاید فردایی نباشد...ادامه مطلب

امشب را به خاطر خواهم سپرد ؛شبی که اعتمادی برای همیشه از دست رفت، شبی که حرمت ها چون بلوری چینی شکسته شد و نقش بر زمین نشست یادش گرامی ... شاید فردایی نباشد...

اراجیف هایم را مهره به مهره به بند می کشم؛ می خواهم گلوبندی ببافم از حماقت هایم و آنرا همیشه با خود همراه سازم................ که گفته که باید اشتباهات را فراموش کرد؟! اتفاقا باید آنها را قاب کرد بر دیوار دیده تا فراموش نشود درسی را که عبرت گرفته ای

من عکس تو را در جای جای کیف چر می ام پنهان می کنم تا هیچگاه فراموش نکنم با خود چه کردم !!

شاید فردایی نباشد...

فکر می کردم با او می شود زندگی کرد ؛ فکر می کردم تلخی گذشته را مثل شیرینی قند می شوید و می برد ؛ فکر می کردم دوا می شود بر دردم ؛فکر می کردم راست می گوید ؛ اما اشتباه فکر می گردم ؛ او نه تنها مرهم نبود حتی محرم هم نبود .مرا با آرزوهایم خاک کرد و مشتی گلاب بر روی آن پاشید . انگار همان قبلی را کمی تراش داده باشی و رنگ نو پاشیده باشی و گر نه چیزی تغییر که نکرد بدتر هم شد .کاش زندگی غلط گیر داشت ؛ جاهایی از زندگی ام نیاز به اصلاح دارد. یکروز تمام آنرا با خودکار آبی خط خطی خواهم کرد شاید فردایی نباشد...ادامه مطلب

مرد روزهای تنهایی ام با تمام وجود دوستت دارم. شاید فردایی نباشد...

من با نگاه تو شعر می بافم و غزل غزل ترانه ناب شانه می کنم ؛ ترانه ناز چشمانت چه غوغا می کند وقتی  خواب هر شبم با رویای تو مزین می شود؛ دلم پیشکش عطر تنت و هر نفسم سرمه ی چشمانت؛ ناب ترین غزلم؛ سالگرد آشناییمان گلباران 

شاید فردایی نباشد...

حالم چو دلیری ست که از بخت بد خویش 

در لشکر دشمن پسری داشته باشد .

شاید فردایی نباشد...

قصد رفتن نمی کنم که بهانه شوی

شعر نو نمی گویم که ترانه شوی

پشت پنجره وقت تنهایی  در هوای بارانی

چای نمی نوشم  که به خیال من روانه شوی !

در خلوت شبهای پرستاره قلبم

قدم نمی زنم که به اسمان دلم کرانه شوی

باورت می برد از نگاه من غم را

با غم بسر کنم که خو نگیری و فسانه شوی  ....

(مسلم

 

 

 

شاید فردایی نباشد...

چند تا خط حرف دارم باهات و چند تا خط درد و دل از وقتی تنها کردی منو تو خیابونها ول یکی و ترجیح دادی بمن وای که چه درسی دادی بمن ؛ ای داد کشت غم دوری منو از حالم چی بگم برای تو...

شاید فردایی نباشد...

دوست داشتن کسی که قدر دوست داشتنت رو نمیدونه کار سختیه؛ دوست داشتن کسی که حرف چشمات رو نمی خونه کار سختیه ؛

دوست داشتن کسی که وقتی بهش می گی دوسش داری حواسش جای دیگه است خیلی سخته !

دوست داشتن کسی که همه اینها رو با هم داره کار سختیه ؛

اون همه اینها رو داشت و من می دونستم ؛اما دوسش داشتم .

شاید فردایی نباشد...